Czemu fotografia? 

Pierwsze zdjęcie zrobiłam mając niecałe cztery lata. Moja mama zawsze dokumentowała nasze rodzinne życie fotografując i kamerując. Już w trzeciej klasie szkoły podstawowej rodzie spełnili moje marzenie o aparacie - kompaktowej małpce. Kilka lat później dostałam pierwszy aparat cyfrowy, a w liceum uzbierałam na pierwszą lustrzankę. Przebyłam długą drogę, od zdjęć makro, roślinek, robaczków, poprzez sesje robione koleżankom, fotografię koncertową, reportażową, ślubną, konceptualną i dokumentalną. I to wszystko przed maturą! Aparat był nieodłączną częścią mnie. 

Wybór studiów był naturalny - tylko fotografia! Jestem więc fotografem nie tylko z miłości, ale i wykształcenia - jestem magistrem sztuki, ukończyłam kierunek fotografia na wydziale operatorskim łódzkiej filmówki. Paradoksalnie okres studiów był czasem, w którym prawie rozstałam się z aparatem. 

Dopiero kiedy zaszłam w ciążę, pojawiły się pierwsze plany dotyczące powrotu z drogi grafika na fotograficzne tory, a kiedy urodził się Olek, miłość do fotografii znowu przybrała na sile. 

Jestem czujnym obserwatorem, mam sobie niezwykle dużo empatii i wrażliwości, co w codziennym życiu bywa trudne, jednak w mojej pracy jest niezastąpione! To właśnie te cechy, powodują, że patrzę na Was z wyjątkową czułością, dostrzegam drobne gesty i spojrzenia, potrafię zamknąć w kadrach Wasze wyjątkowe chwile na zawsze.